Nagroda Rady Powierniczej Carol Nachman
Rada Powiernicza Nagrody Carol Nachman składa się z co najmniej ośmiu członków.
Kuratorium składa się z co najmniej ośmiu członków. Są to dwaj przedstawiciele stolicy kraju związkowego Wiesbaden, w tym pierwszy kierownik operacyjny TriWiCon jako dyrektor zarządzający rady powierniczej, odpowiedni prezes Niemieckiego Towarzystwa Reumatologicznego, członek naukowej rady doradczej Niemieckiego Towarzystwa Reumatologicznego, naukowiec z Wydziału Reumatologii Uniwersytetu w Moguncji, naukowiec z Klinik Dr Horsta Schmidta, przedstawiciel europejskiego krajowego towarzystwa reumatologicznego oraz główny lekarz z kliniki rehabilitacji reumatologicznej z siedzibą w Wiesbaden. Rada miasta może również wyznaczyć honorowego przewodniczącego.
Honorowa przewodnicząca Profesor Elisabeth Märker-Hermann, MD
Pod koniec lipca 2024 r. rada miasta mianowała profesor Elisabeth Märker-Hermann honorową przewodniczącą rady powierniczej nagrody im. Karola Nachmana. Elisabeth Märker-Hermann jest rzeczniczką Kuratorium Nagrody Karola Nachmana. Studiowała medycynę w Moguncji, uzyskała tytuł doktora w 1984 r. i ukończyła szkolenie specjalistyczne w zakresie chorób wewnętrznych, reumatologii i nefrologii w Bad Kreuznach, Bazylei i Moguncji. Po habilitacji w Szpitalu Uniwersyteckim w Moguncji w 1993 r. była starszym lekarzem w Klinice I. Medical University Clinic, a w 1998 r. profesorem wizytującym w Harvard Medical School w Bostonie.
Specjalizuje się w zapalnych chorobach reumatycznych i chorobach naczyń, a także w interakcjach między genetyką, środowiskiem i procesami immunologicznymi. Jej badania zostały uhonorowane kilkoma nagrodami naukowymi. Od lutego 2002 r. jest kierownikiem IV Kliniki Chorób Wewnętrznych - Reumatologii, Immunologii Klinicznej i Nefrologii - w "Helios Dr Horst Schmidt Klinik GmbH Wiesbaden" w Wiesbaden.
Profesor Märker-Hermann była prezesem Niemieckiego Towarzystwa Reumatologicznego w latach 2004-2006 i przewodniczącą Niemieckiego Towarzystwa Medycyny Wewnętrznej w latach 2012/2013; jest członkiem licznych komitetów naukowych i fundacji. W 2011 r. została odznaczona Medalem Dr Franziskusa Blondela miasta Aachen za zasługi dla reumatologii.
Przewodniczący Profesor Uniwersytetu dr Andreas Schwarting
Profesor Andreas Schwarting studiował medycynę ludzką w Bonn, Sztokholmie i Uppsali. W 1991 roku uzyskał tytuł doktora w laboratorium neurochemicznym na Uniwersytecie w Bonn. Szkolił się jako specjalista chorób wewnętrznych, nefrologii i reumatologii w Pierwszej Klinice Medycznej i Poliklinice Uniwersyteckiego Centrum Medycznego w Moguncji, gdzie od 2001 roku jest starszym lekarzem. Podczas pobytów badawczych w Brigham and Women's Hospital oraz Harvard Institutes of Medicine w Bostonie w latach 1996-1999 koncentrował się na patofizjologii tocznia rumieniowatego układowego. Habilitacja w 2001 r. W 2006 r. powołanie na stanowisko profesora W2 immunologii klinicznej i reumatologii jako kierownika specjalizacji reumatologicznej w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Moguncji. Od 2006 r. jest również dyrektorem medycznym ACURA Rheumakliniken Rheinland-Pfalz GmbH w Bad Kreuznach ze specjalistycznym szpitalem reumatologii ostrej i kliniką rehabilitacji reumatologiczno-ortopedycznej.
Koncentruje się na badaniach eksperymentalnych i translacyjnych nad układowymi chorobami autoimmunologicznymi, a także na projektach badawczych mających na celu poprawę opieki reumatologicznej (w tym ADAPTHERA, projekty UE Interregio Lupusbiobank Oberrhein i RARENET). Profesor Schwarting założył centrum tocznia w Moguncji, w którym obecnie przebywa ponad 650 pacjentów z tru i zainicjował projekt opieki w Nadrenii-Palatynacie, Dolnej Saksonii i Kraju Saary, który poprawia wczesną diagnostykę zapalnych chorób reumatycznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów i zapalenie stawów kręgosłupa ("Rheuma-VOR").
Profesor Schwarting jest rzecznikiem Reumatologicznej Grupy Roboczej Nadrenii-Palatynatu od 2006 r. i przewodniczącym współpracującego regionalnego ośrodka reumatologicznego w Mainz-Bad Kreuznach. Od 2018 r. kieruje Centrum Reumatologicznym DGRh w Nadrenii-Palatynacie oraz, jako dyrektor zarządzający, "Uniwersyteckim Centrum Autoimmunologii" w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Moguncji.
Profesor uniwersytecki dr Drees
Profesor Philipp Drees urodził się w Stuttgarcie w 1969 roku i studiował medycynę w Moguncji, Hamburgu i Frankfurcie nad Menem w latach 1990-1997. Oprócz dalszego szkolenia jako specjalista w dziedzinie ortopedii oraz jako specjalista w dziedzinie ortopedii i chirurgii urazowej, profesor Drees posiada dodatkowe kwalifikacje w zakresie "Reumatologii ortopedycznej" i "Specjalnej chirurgii ortopedycznej". Profesor Drees zdobył również dodatkowe kwalifikacje, takie jak "Osteologia" w Moguncji i Frankfurcie. Pracował jako lekarz i badacz we Frankfurcie, Moguncji i Zurychu. Po ukończeniu habilitacji w 2008 roku, w latach 2010-2014 był dyrektorem kliniki w Centrum Chirurgii Urazowej i Ortopedii w Szpitalu Fundacji Mittelrhein w Koblencji. W 2014 roku przyjął stanowisko profesora W3 i kierownika Kliniki Ortopedii i Ortopedii Reumatycznej, a także został zastępcą dyrektora Centrum Ortopedii i Chirurgii Urazowej UM. Philipp Drees jest dyrektorem Centrum od 2020 roku.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na chirurgicznym i zachowawczym leczeniu chorób zapalnych i zwyrodnieniowych stawów, protetyce i badaniach w zakresie opieki zdrowotnej. Pod jego kierownictwem zrealizowano na przykład projekt "PROMISE" (optymalizacja procesu poprzez interdyscyplinarną i międzysektorową opiekę na przykładzie pacjentów z endoprotezami stawu biodrowego i kolanowego), który został sfinansowany przez Federalny Wspólny Komitet w wysokości pięciu milionów euro. Celem tego projektu była trwała poprawa jakości opieki chirurgicznej i procesów opieki nad sztucznymi protezami stawów z perspektywy naukowej. Prof. Drees posiada również wysoki poziom wiedzy specjalistycznej w zakresie diagnostyki i leczenia metabolicznych chorób kości oraz medycyny geriatrycznej.
W 2019 r. był prezesem Stowarzyszenia Południowoniemieckich Chirurgów Ortopedów i Chirurgów Urazowych oraz wiceprzewodniczącym Grupy Roboczej Reumatologii Nadrenii-Palatynatu i Centrum Reumatologii. W ramach UM pełni liczne funkcje w samorządzie medycznym i akademickim.
Profesor Philipp Drees jest wiceprzewodniczącym Rady Uniwersyteckiej Uniwersytetu Johannesa Gutenberga. Rada Uniwersytecka jest radą nadzorczą uniwersytetu. Jest również przewodniczącym zarządu Landeskonferenz der Ärztlichen Direktoren/Leiter der Kliniken, Instituts und Abteilungen der Universitäten im Land Rheinland-Pfalz e.V..
Profesor Steffen Steffen Gay - zmarł 16 lipca 2025 r.
Profesor Steffen Gay jest absolwentem Wydziału Medycyny Uniwersytetu w Lipsku. W latach 1976-1996 pracował na Wydziale Medycyny Uniwersytetu Alabama w Birmingham, gdzie w latach 1984-1996 był profesorem medycyny.
Od 1996 roku jest profesorem w Centrum Reumatologii Eksperymentalnej w Szpitalu Uniwersyteckim w Zurychu w Szwajcarii. Założone przez niego centrum zostało uznane przez EULAR za "EULAR Center of Excellence" w latach 2005-2020. Steffen Gay opublikował liczne artykuły na temat molekularnych i komórkowych mechanizmów chorób reumatycznych. Ma ponad 400 recenzowanych publikacji naukowych z ponad 47 000 cytowań i indeksem H 120 w Google Scholar Citations.
Steffen Gay jest Honorowym Członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Lekarzy, członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldina i Mistrzem w American College of Rheumatology.
Profesor Désirée van der Heijde
Profesor Désirée van der Heijde studiowała medycynę na Uniwersytecie Katolickim w Nijmegen w Holandii. Tytuł doktora uzyskała w 1991 r., a w 1993 r. została certyfikowanym reumatologiem. Po rocznym pobycie w Szwecji w 1993 roku, przeniosła się do Kliniki Reumatologii w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Maastricht, aż do objęcia obecnego stanowiska profesora reumatologii w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Leiden w 2007 roku. Od 2007 roku jest również związana ze szpitalem Diakonhjemmet w Oslo w Norwegii.
Jej badania koncentrują się na metodologii oceny wyników i jej zastosowaniu w badaniach klinicznych. Szczególne obszary zainteresowań to metody oceny radiograficznej w reumatoidalnym zapaleniu stawów, łuszczycowym zapaleniu stawów i zapaleniu stawów kręgosłupa, a także ocena rezonansu magnetycznego w zapaleniu stawów kręgosłupa.
Profesor van der Heijde była przewodniczącą Assessment of SpondyloArthritis International Society (ASAS) w latach 1995-2012. W latach 2011-2019 była przewodniczącą Stałego Komitetu EULAR ds. Klinicznych i oficerem łącznikowym ACR-EULAR. Od 2019 r. jest przewodniczącą Komitetu Wykonawczego FOREUM. W 2011 r. otrzymała prestiżową nagrodę Carol Nachman Award za wkład naukowy w reumatologię, w 2012 r. tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Gandawie w Belgii, a w 2017 r. Medal Jana van Breemena. Jest honorowym członkiem EULAR.
Profesor van der Heijde opublikowała ponad 850 artykułów w literaturze międzynarodowej, a także rozdziały w wiodących podręcznikach reumatologii. Jest regularnym recenzentem wszystkich głównych czasopism reumatologicznych i członkiem rady redakcyjnej RMD Open. Jest również współredaktorem Annals of Rheumatic Diseases.
Profesor Georg Schett, MD, PhD
Georg Schett jest profesorem chorób wewnętrznych i od 2006 roku profesorem zwyczajnym Kliniki Medycznej nr 3 - Reumatologii i Immunologii w Szpitalu Uniwersyteckim w Erlangen na Uniwersytecie Friedricha-Alexandra w Erlangen-Norymberdze w Niemczech.
Ukończył studia z zakresu medycyny człowieka na Uniwersytecie w Innsbrucku (Austria) w 1994 roku. Po ukończeniu studiów doktoranckich na Wydziale Medycznym pracował jako naukowiec w Instytucie Badań Biomedycznych nad Starzeniem się w Austriackiej Akademii Nauk w Innsbrucku. W 1996 r. przeniósł się na Wydział Medyczny Uniwersytetu Wiedeńskiego, gdzie najpierw uzyskał tytuł specjalisty chorób wewnętrznych, a następnie reumatologii i immunologii. W 2003 roku został mianowany profesorem chorób wewnętrznych. Przed objęciem stanowiska profesora zwyczajnego w Klinice Medycznej nr 3 w Erlangen, spędził rok pracując jako naukowiec w Stanach Zjednoczonych.
W swojej pracy naukowej Georg Schett zawsze zajmował się zagadnieniami kliniczno-immunologicznymi, w szczególności molekularnymi podstawami chorób immunologiczno-zapalnych. Początkowo badał immunologię miażdżycy, w szczególności uszkodzenia komórek śródbłonka za pośrednictwem przeciwciał. Od 2006 roku poświęcił się zagadnieniom reumatologiczno-immunologicznym i w 2007 roku był w stanie wyjaśnić przyczynę zjawiska komórek LE. Został uhonorowany prestiżową nagrodą START w 2002 roku i założył grupę badawczą zajmującą się zapaleniem stawów w Wiedniu. W 2008 roku wraz z kolegami zainicjował w Niemczech priorytetowy program IMMUNOBONE, finansowany przez Niemiecką Fundację Badawczą (DFG). IMMUNOBONE ma na celu wyjaśnienie interakcji między szkieletem a układem odpornościowym. Od 2015 r. profesor Schett kieruje Centrum Badań Współpracy DFG 1181 "Punkty kontrolne w rozwiązywaniu stanów zapalnych" w Erlangen. Jest również rzecznikiem projektu METARTHROS finansowanego przez niemieckie Federalne Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych, który bada wpływ metabolizmu na zapalenie stawów. Niedawno otrzymał fundusze na grant ERC Synergy "4D+ nanoSCOPE Advancing osteoporosis medicine by observing bone microstructure and remodelling using a four-dimensional nanoscope", którego jest rzecznikiem. 4D nanoSCOPE ma na celu opracowanie narzędzi i technik, które umożliwią obrazowanie i charakterystykę kości w trzech wymiarach przestrzennych (zarówno in vitro, jak i in vivo), umożliwiając monitorowanie przebudowy kości i rewolucjonizując zrozumienie morfologii kości i jej funkcji.
W 2021 r. prof. Schett został mianowany wiceprezesem ds. badań na Uniwersytecie Friedricha-Alexandra w Erlangen-Norymberdze i został członkiem Narodowej Akademii Nauk Leopoldina.
Jego praca została uhonorowana licznymi nagrodami, w tym nagrodą Carol Nachman przyznawaną przez miasto Wiesbaden. W marcu 2023 r. prof. Schett otrzymał nagrodę "Förderpreis 2023 im Gottfried Wilhelm Leibniz-Programm" przyznawaną przez DFG. Opublikował ponad 1050 recenzowanych artykułów.
