Dyckerhoff, Otto Rudolf

Inżynier

urodzony: 05.10.1870 w Biebrich

zmarł: 03.05.1954 w Wiesbaden

Dyckerhoff początkowo ukończył praktyczne szkolenie inżynierskie w Mannheim, a w latach 1892-95 studiował na uniwersytetach technicznych w Monachium i Hanowerze. Następnie pracował jako stażysta w cementowni Hilton, Anderton i Brooks & Co w Hallig pod Londynem. W latach 1897-98 podróżował po świecie ze swoim bratem Wilhelmem, z którego zachował się dziennik. Podróż odbyła się w imieniu Dyckerhoff & Söhne i służyła kultywowaniu i rozszerzaniu ważnych relacji biznesowych. W tym czasie Dyckerhoff & Söhne reklamował specjalny wodoodporny cement, który miał być używany głównie w obiektach portowych na Dalekim Wschodzie.

Po powrocie Dyckerhoff dołączył do Dyckerhoff & Söhne i został dyrektorem zarządzającym w 1911 roku po przekształceniu firmy w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Brał czynny udział w I wojnie światowej jako oficer. Po wojnie powrócił do Dyckerhoff & Söhne.

W 1920 r. został mianowany członkiem komisji parlamentarnej terytoriów okupowanych przez Francję. W 1922 roku został członkiem Komitetu 15. Brał udział w negocjacjach w Koblencji pod przewodnictwem francuskiego prezydenta Tirarda w sprawie żądanej cesji Nadrenii na rzecz Francji. W 1931 roku, po fuzji z westfalską grupą cementową Wicking, Dyckerhoff - podobnie jak jego bracia - dołączył do rady nadzorczej nowej spółki akcyjnej, gdzie towarzyszył losom firmy do 1950 roku.

W latach trzydziestych, jako członek komisji ds. budowy dróg, był intensywnie zaangażowany w budowę dróg betonowych w Niemczech. Jego zasługą jest to, że do II wojny światowej drogi w Niemczech były budowane prawie wyłącznie z betonu. Przez wiele lat był również radnym miejskim, najpierw w Kastel, a po włączeniu w 1908 r. do parlamentu Moguncji.