Do pięciu szkół zawodowych w Wiesbaden uczęszcza ponad 10 000 uczniów. Programy obejmują inżynierię metalową i elektryczną, żywienie i gospodarkę domową, zdrowie, technologię tekstylną i pedagogikę społeczną, budownictwo, drewno, technologię chemiczną i poligraficzną, higienę osobistą i projektowanie wnętrz, a także sektor handlowy. Prekursorem systemu szkół zawodowych jest szkoła wieczorowa i niedzielna założona w Wiesbaden w 1817 roku, która nadal koncentrowała się na przedmiotach ogólnokształcących.

Ważna inicjatywa w zakresie szkolenia zawodowego wyszła od prywatnych stowarzyszeń. Stowarzyszenia rzemieślnicze oferowały kursy rysunku technicznego i arytmetyki biznesowej, zwłaszcza dla synów mistrzów rzemieślniczych. Stowarzyszenie Historii Naturalnej Nassau organizowało wykłady, a od 1834 r. Stowarzyszenie Rolnicze Nassau prowadziło szkołę rolniczą Hof Geisberg.

Stowarzyszenie handlowe dla Nassau, założone w 1843 roku, otworzyło szkołę handlową w szkole na rynku w dniu 1 grudnia 1845 roku, początkowo ze 150 uczniami, jedną z pierwszych tego typu w Niemczech. Lokalne stowarzyszenie handlowe założone w 1845 r. zostało przejęte przez szkołę w 1848 roku. W 1881 r. miasto udostępniło budynek przy Wellritzstraße. Budowa tej szkoły handlowej, która służyła swojemu celowi przez dokładnie 100 lat, była przede wszystkim zasługą Christiana Gaaba, wieloletniego przewodniczącego lokalnego stowarzyszenia handlowego.

Założone w 1872 r. Volksbildungsverein założyło w 1873 r. szkołę dokształcającą dla dziewcząt, którą utrzymywało do czasu założenia miejskiej szkoły dokształcającej w 1901 r. Założenie Szkoły Gospodarstwa Domowego Biebrich dla córek robotników w 1889 r. zostało zainicjowane przez firmę Dyckerhoff & Söhne.

W 1897 roku Wiesbaden wprowadziło obowiązek dalszej edukacji dla młodych rzemieślników. Od tego momentu dwa rodzaje szkół były oferowane obok siebie w szkole handlowej, obowiązkowa szkoła dokształcająca i dobrowolna szkoła handlowa, która później przekształciła się w Werkkunstschule. W sektorze handlowym luka w systemie szkół publicznych została początkowo wypełniona przez szkołę handlową i handlową otwartą w 1852 roku. Na wniosek Kaufmännischer Verein, burmistrz Karl Bernhard von Ibell ogłosił 11 grudnia 1901 r. lokalny statut obowiązkowej szkoły handlowej. Wszyscy "stali pracownicy obu płci w przedsiębiorstwach handlowych Wiesbaden, którzy nie osiągnęli jeszcze wieku 18 lat, byli zobowiązani do uczęszczania do niej". Szkoła została otwarta 22 kwietnia 1902 roku. Sponsorami były władze Prus, Wiesbaden i Izba Handlowa. Lekcje dla uczniów odbywały się w Lehrstraßen-Schule i na Schulbergu, a dla dziewcząt w Höhere Mädchenschule na Schlossplatz, popołudniami i wieczorami.

W 1920 r., pod kierownictwem Georga Kerschensteinera, opracowano ustawę o szkołach zawodowych Rzeszy, a mniej zróżnicowane szkoły dokształcające zostały przekształcone w szkoły zawodowe specjalizujące się w odpowiednich zawodach. Zajęcia wieczorowe, które wcześniej były normą, zostały zamienione na zajęcia dzienne. Opracowano programy kształcenia zawodowego dla kadry nauczycielskiej.

W 1921 roku szkoła handlowa została przemianowana na "Städtische Handelslehranstalten". Istniały trzy wydziały: Handlowa Szkoła Zawodowa, Szkoła Handlowa i Wyższa Szkoła Handlowa. Większość zajęć odbywała się przy Dotzheimer Straße 9 (późniejszy szaro-czerwony budynek szkoły Elly Heuss). Dopiero w 1938 r. miejskie szkoły handlowe mogły przenieść się do własnego budynku przy Manteuffelstraße 12.

Założona w 1921 r. żeńska szkoła techniczna, która mieściła się wraz z Liceum II na Boseplatz, obejmowała również szkołę gospodarstwa domowego, przedszkole i szkołę zawodową ekonomii domowej. W 1930 r. szkoła zawodowa ekonomii domowej i pełnoetatowa szkoła ekonomii domowej zostały połączone w oddzielną szkołę, która w 1932 r. przeniosła się na Bleichstraße (obecnie siedziba wydziału biznesowego Uniwersytetu Nauk Stosowanych) i została rozszerzona o żeńską szkołę techniczną w 1939 r.

W 1956 roku szkoła zawodowa została początkowo podzielona. Kerschensteinerschule została zbudowana przy Welfenstraße jako pierwszy obiekt planowanego centrum szkoły zawodowej. Szkoła zawodowa z kierunkami zawodowymi: budownictwo, technologia drewna i poligrafia, chemia, fizyka, biologia, higiena osobista, technologia kolorów oraz projektowanie wnętrz i mediów była sukcesywnie uzupełniana o podstawowy rok szkolenia zawodowego, dwuletnią szkołę zawodową, podyplomową szkołę zawodową, technikum specjalizujące się w projektowaniu, technologii budowlanej i technologii chemiczno-fizycznej, technologii chemicznej oraz szkołę malarską. W 1961 r. handlowa szkoła zawodowa przeniosła się na Welfenstraße i otrzymała nazwę Schulze-Delitzsch-Schule. Później została ona uzupełniona o średnią szkołę techniczną specjalizującą się w biznesie i administracji, a także informatyce biznesowej, technikum administracji biznesowej oraz roczną i dwuletnią wyższą szkołę zawodową (zarządzanie biurem i sekretariat w języku obcym).

Szkoła im. Friedricha Lista, która początkowo mieściła się przy Manteuffelstraße wraz z liceum biznesowym, gimnazjum biznesowym i szkołą zawodową, w 1968 r. również przeniosła się na Brunhildenstraße. Obecnie program nauczania obejmuje gimnazjum zawodowe specjalizujące się w biznesie, przetwarzaniu danych, inżynierii chemicznej i elektrycznej, zdrowiu i projektowaniu oraz technologii medialnej, dwuletnią wyższą szkołę zawodową przetwarzania informacji, dwuletnią szkołę zawodową dla biznesu oraz różne praktyki handlowe w szkole zawodowej.

Gewerbeschule 1, która pozostała na Wellritzstraße, otrzymała nazwę Friedrich-Ebert-Schule i oferowała kierunki zawodowe: metalowy, elektryczny, informatyczny i technologii eventowej, a także różne formy szkolne w pełnym wymiarze godzin i programy dalszego kształcenia. Szkoła przeniosła się do centrum szkoły zawodowej w 1981 roku.

Ostatnią z pięciu szkół zawodowych, które przeniosły się do centrum szkół zawodowych przy Balthasar-Neumann-Straße w 1988 r., była szkoła zawodowa ekonomii gospodarstwa domowego, znana od 1961 r. jako Louise-Schroeder-Schule. Obszar zawodowy żywienia/gospodarstwa domowego został uzupełniony o zdrowie, technologię tekstylną i odzież, pedagogikę społeczną i rolnictwo.

Struck, Wolf-Heino: Wiesbaden jako stolica kraju związkowego Nassau. Część II: Wiesbaden w okresie biedermeieru (1818-1866), Wiesbaden 1981 (Historia miasta Wiesbaden, t. 5).

Edukacja dla wszystkich. Życie kulturalne i przedsięwzięcia edukacyjne w Wiesbaden od 1800 r., wyd.: Volkshochschule Wiesbaden, Wiesbaden 2000.