Ferdinand Schorbach z Hanoweru zaplanował budynek, który został zrealizowany przez architektów Kreiznera i Hatzmanna.

W przeciwieństwie do zwykłej praktyki budowania symetrycznie i w klasycznych formach, Solmsschlösschen został zbudowany na nieregularnym planie, co wynikało z wielkości i funkcji poszczególnych pomieszczeń. Zaprojektowane jako grupa budynków, budynki skrzydłowe, narożne wieże i wykusze zostały uformowane wokół przypominającej wieżę głównej konstrukcji.

Od połowy XVIII wieku mur pruski był nadal uważany za metodę budowlaną biedaków i dlatego często był ukryty pod tynkiem. Fakt, że członek wysokiej szlachty wybrał ten materiał budowlany do swojej rezydencji, doprowadził do naśladowców - półdrewno było coraz częściej stosowane na wyższych piętrach.