Στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., η Λιμνή εγκαταλείφθηκε και ο ρωμαϊκός στρατός και η διοίκηση αποσύρθηκαν στις περιοχές της αριστερής όχθης του Ρήνου. Μετά από σχεδόν 150 χρόνια, ο Ρήνος σηματοδοτούσε και πάλι τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η περίοδος μεταξύ του 3ου και του 5ου αιώνα μ.Χ. ανέπτυξε μια ιδιαίτερη δυναμική στην περιοχή του Ρήνου-Μάιν με κατεδαφίσεις οικισμών, αυξημένη μετανάστευση και εκτεταμένες διαδικασίες μετασχηματισμού. Το Βισμπάντεν, από την άλλη πλευρά, παρέμεινε ο μοναδικός οικισμός στην πρώην ενδοχώρα του Λιμνίου, εκτός από το Μάιντς-Καστέλ, και ως εκ τούτου κατέχει μια ιδιαίτερη θέση, όπως μαρτυρούν, μεταξύ άλλων, οι παλαιοχριστιανικές επιτύμβιες στήλες από την περιοχή της πόλης. Η διάλεξη προσφέρει μια εικόνα των πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων της ύστερης αρχαιότητας στην περιοχή του Ρήνου-Μάιν και αναδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο του Βισμπάντεν σε αυτή την πολυτάραχη εποχή.