Reese, Ernst Alfred Heinrich

Kierownik ds. socjalnych

Urodzony: 11 września 1929 r. w Detmold (Lippe)

Zmarł: 17 stycznia 1984 r. w Wiesbaden

Reese był synem Alfreda Adolfa Wilhelma Louisa Reese (ur. 1902), rolnika, który pracował jako zarządca nieruchomości, i jego żony Margarete Luise Pauline Marie Auguste Reese, z domu Fritzemeier (ur. 1909). Dorastał w gospodarstwie rolnym i uczęszczał do szkoły podstawowej od Wielkanocy 1936 r., początkowo w Remminghausen i Spork-Eichholz. Nie są znane żadne wiarygodne informacje na temat jego członkostwa w Jungvolk i Hitlerjugend, co prawdopodobnie wynika z jego roku urodzenia.

Rodzina przeprowadzała się kilka razy. W latach 30. Ernst Alfred Reese uczęszczał do szkół w Rennerod (Westerwald) i Runkel an der Lahn. W latach 1940-1946 był uczniem szkoły średniej w Diez. Ukończył tam szkołę średnią w 1946 roku. W tym samym roku rodzina przeniosła się do Rheingau, gdzie jego ojciec przejął zarządzanie majątkiem.

W 1947 r. Ernst Alfred Reese rozpoczął szkolenie administracyjne u gubernatora Związku Gmin Okręgu Wiesbaden, poprzednika prawnego Związku Opieki Społecznej Hesji (LWV). Uczestniczył w seminarium administracyjnym w Wiesbaden i zdał egzamin administracyjny I w 1950 r., po czym został zatrudniony jako urzędnik państwowy na okres próbny w pośredniej służbie cywilnej. 15 marca 1952 r. Reese ożenił się w Wiesbaden z Inge Emmy Hanny Roth (1931-1987). Ich pierwszy syn urodził się w 1952 roku. Po nim urodził się kolejny syn i córka.

Od 1952 r. Reese mieszkał w dzielnicy Rheingau w Wiesbaden. W 1953 r. zdał egzamin administracyjny II i tym samym zakwalifikował się do wyższej służby cywilnej. W 1954 r. awansował na inspektora państwowego, a w 1961 r. na starszego inspektora państwowego. W 1957 r. został mianowany dożywotnim urzędnikiem służby cywilnej. W latach 1956-1959 Reese uczęszczał w wolnym czasie do Wyższej Szkoły Administracji i Ekonomii w Moguncji.

Reese wstąpił również do SPD w 1953 roku. W latach 1955-1960 był przewodniczącym Jusos w okręgu Wiesbaden. Był także przewodniczącym lokalnej organizacji południowo-zachodniej (Rheingauviertel) i członkiem zarządu SPD w podokręgu.

Reese był członkiem rady miasta Wiesbaden z ramienia SPD od wyborów lokalnych w 1960 roku. W latach 1964-1968 był zastępcą przewodniczącego, a w latach 1968-1971 przewodniczącym komisji finansowej i gospodarczej rady miasta. Był także członkiem Komitetu Głównego, Komitetu Sprzeciwów, Komitetu Starszych, Komitetu Głównego Renu oraz różnych deputacji społecznych, komitetów i komisji, takich jak Specjalistyczna Komisja Opieki nad Młodzieżą, Deputacja Zdrowia i Szpitali oraz Komisja Operacyjna Uzdrowisk. Od 1966 r. Reese pełnił również funkcję kierownika grupy parlamentarnej SPD i kierował grupą roboczą ds. młodzieży i opieki społecznej grupy parlamentarnej SPD.

Reese był również aktywny poza regionem. Był członkiem Komisji Spraw Społecznych i Komisji Zdrowia Heskiego Związku Miast i Gmin, a także członkiem Zgromadzenia Związku w latach 1965-1969 i 1977-1981 oraz członkiem Komitetu Administracyjnego Heskiego Związku Opieki Społecznej w latach 1969-1977.

Równolegle do kariery politycznej Reese kontynuował karierę jako urzędnik państwowy wyższego szczebla. Pracując dla Krajowego Stowarzyszenia Opieki Społecznej w różnych obszarach ponadlokalnej opieki społecznej, ostatnio jako szef departamentu "Opieki Zdrowotnej i Niepełnosprawności Fizycznej", w lutym 1962 r. przeniósł się do departamentu personalnego Ministerstwa Kultury Hesji. W 1965 r. został tam urzędnikiem państwowym. Pod koniec lat sześćdziesiątych Reese pracował w Departamencie P I 2 "Ustawodawstwo i podstawowe zagadnienia z zakresu prawa służby cywilnej, prawa układów zbiorowych, prawa ubezpieczeń społecznych" jako urzędnik zajmujący się kwestiami związanymi ze służbą cywilną i prawem kariery pracowników akademickich na uniwersytetach. W maju 1970 r., ze specjalnym upoważnieniem Państwowego Urzędu Personalnego, Reese został powołany na stanowisko Regierungsamtsrat. W 1971 r. jako jedyny kandydat został wybrany na stanowisko szefa ds. społecznych w Wiesbaden. Jego cele obejmowały działania racjonalizacyjne w ramach konsolidacji budżetu i bardziej płaskie struktury zarządzania w urzędach, za które był odpowiedzialny.

Podczas swojej dziesięcioletniej pracy pan Reese uporczywie domagał się dodatkowego finansowania dla swojego obszaru odpowiedzialności, a także ostro krytykował rządy federalne i krajowe w tym kontekście. Reese pracował również jako wolontariusz dla różnych organizacji, takich jak stowarzyszenie non-profit dla osób niepełnosprawnych Wiesbaden-Rheingau-Taunus-Kreis, którego był przewodniczącym aż do śmierci. Pełnił również wiodące role w Zimmermannʼschen Stiftung - Versorgungshaus für alte Leute Wiesbaden, Institut für Erziehungshilfe Wiesbaden i Arbeitsgemeinschaft der freien und behördlichen Wohlfahrtspflege.

Reese został ponownie wybrany w październiku 1976 roku. Z okazji jego 50. urodzin w 1979 r. prasa w Wiesbaden chwaliła jego zaangażowanie w kwestie społeczne, zwłaszcza na rzecz osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji społecznej. Reese był również zaangażowany w poprawę stosunków między RFN a Izraelem. Promował na przykład niemiecko-izraelski program wymiany młodzieży, który przerodził się w partnerstwo miast z Kfar Sava.

Za kadencji Reese'a powstała pierwsza rada seniorów (1976 r.) oraz różne centra młodzieżowe (np. w Biebrich w 1977 r.). Powstały również nowe projekty budowlane w zakresie domów spokojnej starości i szpitali. Podczas jego kadencji podkreślono również budowę dwóch śródmiejskich ośrodków opieki dziennej przy Kronprinzenstraße i Luxemburgplatz oraz utworzenie warsztatu dla osób niepełnosprawnych przy Hagenauer Straße w 1979 roku. W tym samym czasie doszło jednak również do drobnych skandali politycznych w sektorze społecznym, na przykład w związku z centrum młodzieżowym PUB przy Friedrichstraße.

Latem 1980 r. stan zdrowia Ernsta Alfreda Reese pogorszył się i przedwcześnie opuścił on urząd pod koniec 1980 r. na własną prośbę.

Reese ożenił się po raz drugi w 1981 roku i zmarł w Wiesbaden 17 stycznia 1984 roku.