Η ιστορία του Dotzheim χρονολογείται από τις αρχές της Εποχής του Σιδήρου. Κελτικοί οικισμοί υπήρχαν εκεί από το 400 π.Χ. περίπου, όπως μαρτυρούν πέτρινοι κιβωτιόσχημοι τάφοι στην Hohlstraße. Οι Ρωμαίοι άφησαν επίσης το σημάδι τους: το 222 μ.Χ., οι Fortunatus και Sejus δώρισαν έναν βωμό, θραύσματα του οποίου σώζονται ακόμη και σήμερα.

Τον έκτο αιώνα, μετά τη νίκη του Μεροβίγγειου βασιλιά Κλόβις επί των Αλεμάνων, άρχισε ο φράγκικος αποικισμός. Ένας από τους οπαδούς του βασιλιά εγκαταστάθηκε στην κοιλάδα Belzbach και έδωσε στο χωριό το όνομά του: Με την πάροδο των αιώνων, το "Tuozesheim" έγινε "Dotzheim".

Το Dotzheim αναφέρεται για πρώτη φορά γραπτώς το 1128, όταν οι εκκλησιαστικοί θεσμοί κυριαρχούσαν στη ζωή του χωριού. Μοναστήρια όπως το St Alban's και το Eberbach κατείχαν εκτεταμένα κτήματα, συμπεριλαμβανομένων αμπελώνων. Ένα έγγραφο της Μονής Eberbach με ημερομηνία 24 Ιουνίου 1275 αναφέρει για πρώτη φορά το κρασί του Dotzheim: ο ιππότης Philipp von Frauenstein δώρισε στο μοναστήρι γη στο Dotzheim, η οποία περιλάμβανε έναν μύλο και δώδεκα στρέμματα αμπελώνων.

Τον 13ο και 14ο αιώνα εμφανίστηκαν ευγενείς οικογένειες που αυτοαποκαλούνταν "von Dotzheim". Τα ιδρύματά τους, όπως τα γοτθικά παρεκκλήσια της εκκλησίας του μοναστηριού Eberbach, μαρτυρούν τη σημασία του Dotzheim εκείνη την εποχή.

Το 1610, μια πυρκαγιά κατέστρεψε περίπου τα μισά από τα κτίρια του Dotzheim. Ο Τριακονταετής Πόλεμος έπληξε την πόλη ακόμη περισσότερο: το 1644 ερημώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Το Dotzheim ανέκαμψε από τις συνέπειες του πολέμου μόνο δεκαετίες αργότερα. Ένα νέο εφημέριο χτίστηκε το 1695 και ένα σχολείο το 1698. Η ενοριακή εκκλησία ανοικοδομήθηκε μεταξύ 1716 και 1718.

Τον 18ο αιώνα το Dotzheim σταθεροποιήθηκε και τον 19ο αιώνα εξελίχθηκε σε οικιστική κοινότητα. Πολλοί κάτοικοι βρήκαν εργασία στη γειτονική κοσμοπολίτικη λουτρόπολη του Βισμπάντεν. Μέχρι τον 19ο αιώνα, το Dotzheim θεωρούνταν το "μεγαλύτερο χωριό της περιοχής του Νασάου". Με την εκβιομηχάνιση και τη σύνδεση με τον σιδηρόδρομο Langenschwalbach το 1889, ο δήμος γνώρισε οικονομική άνθηση. Μια ακμάζουσα βιομηχανική περιοχή αναπτύχθηκε γύρω από τον σιδηροδρομικό σταθμό.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ακολουθούμενος από τη γαλλική κατοχή, τον πληθωρισμό και την οικονομική κρίση, οδήγησε σε σημαντικές επιβαρύνσεις για τον Dotzheim. Κατά καιρούς, 3.000 Γάλλοι στρατιώτες στάθμευαν εδώ, ενώ από το 1926 ανέλαβαν τα βρετανικά στρατεύματα. Οι πολιτικές εντάσεις και οι οικονομικές δυσκολίες ενέτειναν την επιθυμία να ενταχθεί στο Βισμπάντεν. Η επιθυμία αυτή εκπληρώθηκε την 1η Απριλίου 1928, ακριβώς 800 χρόνια μετά την πρώτη αναφορά του Dotzheim.

Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, το Dotzheim ήταν γνωστό ως "κόκκινο Dotzem" λόγω του υψηλού ποσοστού ψήφων υπέρ του KPD και του SPD στις εκλογές του Ράιχσταγκ του 1924. Μετά την ενσωμάτωση, η επιρροή του NSDAP αυξήθηκε. Από το 1933 ακολούθησαν διώξεις πολιτικών αντιπάλων, εκδιώξεις και δολοφονίες της εβραϊκής κοινότητας και καταστροφές εβραϊκών επιχειρήσεων. Οι προσπάθειες επανεξοπλισμού του ναζιστικού καθεστώτος οδήγησαν στην κατασκευή εκτεταμένων στρατοπέδων. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε σοβαρές καταστροφές στο Ντότζχαϊμ, ιδίως κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιδρομών τον Φεβρουάριο του 1945.

Ο οικισμός του Freudenberg και του Märchenland άρχισε ήδη από τη δεκαετία του 1930. Ακολούθησε η εκτεταμένη ανάπτυξη του Kohlheck. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Dotzheim συνέχισε να αναπτύσσεται: νέες οικιστικές περιοχές όπως το Schelmengraben, σχεδιασμένο από τον καθηγητή May, και το Sauerland αναπτύχθηκαν για να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση. Ο καθηγητής May ήταν ένας σημαντικός πολεοδόμος που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του Wiesbaden.

Ταυτόχρονα, διατηρήθηκε η ιστορική κληρονομιά - για παράδειγμα το κάστρο Freudenberg και ο τουριστικός σιδηρόδρομος Nassau, που διατηρούν ζωντανή την ιστορία του Dotzheim.

Η "περόνη" του Dotzheim από τον 7ο αιώνα: Dotzheim είναι ένα σημαντικό εύρημα της πρώιμης φραγκονικής περιόδου και βρίσκεται τώρα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου.