Ο νόμος για το ταχυδρομικό σύστημα του Γερμανικού Ράιχ της 28ης Οκτωβρίου 1871 όριζε: "Απαγορεύεται η μεταφορά 1) όλων των σφραγισμένων, ραμμένων ή με άλλο τρόπο κλειστών επιστολών, 2) όλων των εφημερίδων με πολιτικό περιεχόμενο που εκδίδονται περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα, από τόπους με ταχυδρομική υπηρεσία σε άλλους τόπους με ταχυδρομική υπηρεσία στη Γερμανία ή στο εξωτερικό με άλλα μέσα εκτός από το ταχυδρομείο, έναντι πληρωμής". Το ταχυδρομικό μονοπώλιο που καθιερώθηκε με τον τρόπο αυτό δεν κάλυπτε την τοπική ταχυδρομική κυκλοφορία.

Αυτό το νομικό κενό οδήγησε στη δημιουργία ιδιωτικών ιδρυμάτων σε πολλές μεγάλες γερμανικές πόλεις, τα οποία ανέλαβαν τη μεταφορά επιστολών, εντύπων και δεμάτων εντός της αντίστοιχης πόλης σε πιο ευνοϊκή τιμή από την Reichspost. Μόνο με το νόμο της 28ης Οκτωβρίου 1899 το ταχυδρομικό μονοπώλιο επεκτάθηκε στην περιοχή των πόλεων με ισχύ από τις 31 Μαρτίου 1900, καταργώντας έτσι τα ταχυδρομικά γραφεία των πόλεων- το Reichspost ανέλαβε συνήθως το αντίστοιχο προσωπικό και εισήγαγε επίσης μειωμένο τοπικό ταχυδρομείο για ορισμένα είδη αλληλογραφίας.

Στο Βισμπάντεν, ο Αλεξάντερ Λούντβιχ ίδρυσε μια "Transport-Anstalt" για την "τοπική κυκλοφορία", η οποία άρχισε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 1886 και από το 1887 διαπραγματεύτηκε ως "Privat-Post", το τελευταίο επιβεβαιώθηκε από μια απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της 14ης Νοεμβρίου 1887, σύμφωνα με την οποία το όνομα "Post" μπορούσε να χρησιμοποιείται και από τέτοιους ιδιωτικούς οργανισμούς.

Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του, το ιδιωτικό αστικό ταχυδρομείο του Βισμπάντεν εξέδωσε πάνω από 100 διαφορετικά γραμματόσημα, γραμματόσημα δεμάτων και αποδείξεων- η τελευταία έκδοση του 1898 απεικόνιζε το μνημείο του Κάιζερ Φρίντριχ. Από την εισαγωγή των αντίστοιχων γραμματοσήμων το 1852, στο Βισμπάντεν χρησιμοποιούνταν γραμματόσημα της ταχυδρομικής υπηρεσίας Thurn und Taxis (μαζί με εκείνα του νομίσματος των γκιούλντερ της νότιας περιφέρειάς τους)- μετά την προσάρτηση του Νασσάου, εκδόθηκε στη συνέχεια για μικρό χρονικό διάστημα μια ξεχωριστή έκδοση με τον πρωσικό οικόσημο αετό για τις ταχυδρομικές περιοχές που απέκτησε η Thurn und Taxis, η οποία είχε εξαγοραστεί την 1η Ιουλίου 1867 έναντι αποζημίωσης τριών εκατομμυρίων τάλερ. Ωστόσο, ήδη από την 1η Ιανουαρίου 1868, η Πρωσία παραιτήθηκε από τους ταχυδρομικούς της κανονισμούς υπέρ της Βορειογερμανικής Συνομοσπονδίας- τα γραμματόσημα της βορειογερμανικής ταχυδρομικής περιοχής χρησιμοποιούνταν πλέον και για τη γραμματοσήμανση στο Βισμπάντεν, έως ότου αντικαταστάθηκαν από την πρώτη έκδοση γραμματοσήμων της Γερμανικής Αυτοκρατορίας την 1η Ιανουαρίου 1872.

Στις 6 Ιανουαρίου 1890, ο Albert Kahleis, ο οποίος προηγουμένως ήταν ταχυδρόμος στο ίδρυμα, ανέλαβε το ιδιωτικό αστικό ταχυδρομείο του Βισμπάντεν και το διηύθυνε ως "ιδιωτικός διευθυντής ταχυδρομείου" μέχρι που αναγκάστηκε να κλείσει στις 31 Μαρτίου 1900. Ήδη από το 1890, υπήρχαν 34 ιδιωτικές ταχυδρομικές θυρίδες κατανεμημένες σε όλη την πόλη, οι οποίες άδειαζαν τρεις φορές την ημέρα (το Reichspost διέθετε 66 ταχυδρομικές θυρίδες). Η αλληλογραφία παραδιδόταν από τους ταχυδρόμους της εταιρείας.