Dietenmühle prawdopodobnie pochodzi od młyna wspomnianego w dolinie Sonnenberg w 1356 i 1490 r. i nosi imię młynarza Heinza Dieta, który został wspomniany w 1509 r. W 1832 r. w bezpośrednim sąsiedztwie zbudowano gospodę, a w 1861 r. Dietenmühle przekształcono w sanatorium z zimną wodą. Sanatorium było budowane do 1863 roku, gdzie książę Adolph zu Nassau leczył między innymi swoje bóle głowy. W kolejnych latach posiadłość rozwinęła się w popularne miejsce z 100 pokojami gościnnymi, kawiarnią-restauracją i mlecznym spa.

Pod zmieniającymi się właścicielami, Dietenmühle był ostatecznie prowadzony jako sanatorium dla nerwowo chorych do 1927 roku, kiedy to miasto kupiło budynki i założyło dom spokojnej starości. Restauracja z kawiarnią i mlecznym spa istniała do 1942 roku.

Początkowo przywrócona do użytku po II wojnie światowej, część historycznych budynków musiała zostać wyburzona w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku pomimo protestów z powodu zniszczonej konstrukcji. Heskie Ministerstwo Finansów przeniosło się do pozostałej dawnej fabryki zimnej wody. W latach 70. na terenie zakładu wybudowano kompleks biurowy, który kilkadziesiąt lat później został zburzony.

Po szeroko zakrojonych pracach budowlanych i remontowych, w 2010 roku w jedynym zachowanym ceglanym budynku przy obecnej Parkstrasse 44 powstały mieszkania i biura.

Fischer-Dyck, Marianne: Dietenmühle. Wiesbadener Leben 8/1977 [s. 11 f.].

Spiegel, Margit: Wiesbadener Firmenbriefköpfe aus der Kaiserzeit 1871-1914. Widoki fabryk i hoteli na listach biznesowych i fakturach. 50 przykładów z krótkimi portretami firm, t. 1, Wiesbaden 2003 [s. 52 i n.].

Zbiór wycinków prasowych z Archiwum Miejskiego w Wiesbaden, "Dietenmühle".