Το Dietenmühle χρονολογείται πιθανώς από έναν μύλο που αναφέρεται στην κοιλάδα Sonnenberg το 1356 και το 1490 και πήρε το όνομά του από τον μυλωνά Heinz Diet, ο οποίος αναφέρεται το 1509. Το 1832 χτίστηκε ένα πανδοχείο στην άμεση γειτονιά και το 1861 το Dietenmühle μετατράπηκε σε σανατόριο κρύου νερού. Το σανατόριο χτίστηκε μέχρι το 1863, όπου ο δούκας Adolph zu Nassau, μεταξύ άλλων, θεράπευσε τους πονοκεφάλους του. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το κτήμα εξελίχθηκε σε έναν δημοφιλή προορισμό με 100 δωμάτια, ένα καφέ-εστιατόριο και ένα γαλακτοκομικό σπα.

Με εναλλασσόμενη ιδιοκτησία, το Dietenmühle λειτούργησε τελικά ως σανατόριο για νευρικούς ασθενείς μέχρι το 1927, όταν η πόλη αγόρασε τα κτίρια και δημιούργησε ένα γηροκομείο. Το εστιατόριο με το καφέ και το γαλακτοκομείο υπήρχε μέχρι το 1942.

Αρχικά τέθηκε ξανά σε λειτουργία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένα από τα ιστορικά κτίρια έπρεπε να κατεδαφιστούν στα μέσα της δεκαετίας του 1950, παρά τις διαμαρτυρίες λόγω της ερειπωμένης δομής. Το Υπουργείο Οικονομικών της Έσσης μετακόμισε στο εναπομείναν πρώην εργοστάσιο κρύου νερού. Στη δεκαετία του 1970, χτίστηκε ένα συγκρότημα γραφείων στην περιοχή, το οποίο κατεδαφίστηκε μερικές δεκαετίες αργότερα.

Μετά από εκτεταμένες εργασίες κατασκευής και ανακαίνισης, το 2010 δημιουργήθηκαν διαμερίσματα και γραφεία στο μοναδικό διατηρητέο τούβλινο κτίριο που απέμεινε στη σημερινή Parkstrasse 44.

Fischer-Dyck, Marianne: Η Dietenmühle. Wiesbadener Leben 8/1977 [σ. 11 στ.]

Spiegel, Margit: Wiesbadener Firmenbriefköpfe aus der Kaiserzeit 1871-1914. Όψεις εργοστασίων και ξενοδοχείων σε επαγγελματικές επιστολές και τιμολόγια. 50 παραδείγματα με σύντομα πορτρέτα εταιρειών, τόμος 1, Wiesbaden 2003 [σ. 52 κ.ε.].

Συλλογή αποκομμάτων εφημερίδων από τα αρχεία της πόλης του Wiesbaden, "Dietenmühle".