Piel, Harry

Producent filmowy, reżyser, aktor

Urodzony: 12.07.1892 w Benrath koło Düsseldorfu

Zmarł: 27.03.1963 w Monachium

Piel był krótko kadetem w marynarce handlowej i ukończył praktykę handlową w latach 1909-11. W 1912 roku założył "Kunst-Film-Verlags-Gesellschaft" w Berlinie, dla którego licznych, początkowo krótkich produkcji pisał scenariusze, reżyserował, grał, a czasem sam obsługiwał kamerę. Piel pozostał wierny tej autorskiej zasadzie, co nie było rzadkością w początkach kina, nawet po tym, jak specjalizacja dziedzin twórczych wymusiła reorientację.

Największe sukcesy Piel odnosił w epoce kina niemego, w latach I wojny światowej i po jej zakończeniu, kiedy to jego filmy, charakteryzujące się artystyczną akcją i karkołomnymi pościgami, przyciągały masową widownię. Wraz z wprowadzeniem filmu dźwiękowego na początku lat 30. produkcje Piela, które skupiały się na spektakularnych walorach widowiskowych, coraz bardziej traciły na popularności. Już w latach 30. i 40. kolportażowe filmy Piela, osadzone w środowisku cyrkowym lub artystycznym, coraz bardziej ujawniały swoje ograniczenia. Po II wojnie światowej wydawały się anachroniczne. W związku z tym film "Der Tiger Akbar", który miał swoją premierę w kwietniu 1951 roku we frankfurckim Turm-Palast, odniósł jedynie umiarkowany sukces.

Piel mieszkał w Wiesbaden od 1949 roku i założył tutaj swoją firmę Ariel-Film na początku 1951 roku, aby zrealizować swoją pierwszą powojenną produkcję Unter den Eichen. Wcześniej Piel odbył pięcioletnią karę zakazu wykonywania zawodu - ze względu na członkostwo w NSDAP, które nie pomogło mu w karierze podczas nazistowskiej dyktatury. Następnie Piel ukończył swój afrykański film "Panika" w Wiesbaden, który został odwołany podczas wojny i został wydany w kinach w 1953 roku pod tytułem "Słonie są na wolności". Fakt, że melodramatyczna opowieść o traperze wielkich zwierząt w Tanganice spotkała się z nieco mocniejszym odzewem, nie zmienił faktu, że Piel nie był w stanie nawiązać kontaktu z niemieckim powojennym przemysłem filmowym. Biura jego produkcji Ariel z siedzibą w Wiesbaden zostały zamknięte w 1960 roku, a Piel przeniósł się do Monachium, gdzie spędził ostatnie lata życia w biedzie.