Piel, Harry

Παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης, ηθοποιός

Γεννήθηκε: 12.07.1892 στο Benrath κοντά στο Ντίσελντορφ.

πέθανε: 27.03.1963 στο Μόναχο

Ο Piel ήταν για λίγο δόκιμος στο εμπορικό ναυτικό και ολοκλήρωσε μια εμπορική μαθητεία το 1909-11. Το 1912 ίδρυσε στο Βερολίνο την "Kunst-Film-Verlags-Gesellschaft", για τις πολυάριθμες, αρχικά μικρής διάρκειας παραγωγές της οποίας έγραφε τα σενάρια, σκηνοθετούσε, έπαιζε και μερικές φορές χειριζόταν ο ίδιος την κάμερα. Ο Piel παρέμεινε προσηλωμένος σε αυτή την αρχή του δημιουργού, η οποία δεν ήταν ασυνήθιστη στις αρχές του κινηματογράφου, ακόμη και όταν η εξειδίκευση των δημιουργικών πεδίων είχε καταστήσει αναγκαίο τον αναπροσανατολισμό.

Έζησε την πιο επιτυχημένη του περίοδο στην εποχή του βωβού κινηματογράφου, στα χρόνια κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι ταινίες του, που χαρακτηρίζονταν από καλλιτεχνική σωματική δράση και ιλιγγιώδεις καταδιώξεις, προσέλκυσαν ένα μαζικό κοινό. Με την εισαγωγή του ηχητικού κινηματογράφου στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι παραγωγές του Πιέλ, οι οποίες επικεντρώνονταν στις θεαματικές αξίες του θεάματος, δυσκολεύονταν όλο και περισσότερο. Ήδη από τη δεκαετία του 1930 και του 1940, οι ταινίες του Piel που έμοιαζαν με κολπορτάζ και διαδραματίζονταν σε περιβάλλοντα τσίρκου ή καλλιτεχνών, αποκάλυπταν όλο και περισσότερο τους περιορισμούς τους. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φάνηκαν αναχρονιστικές. Κατά συνέπεια, η ταινία "Der Tiger Akbar", η οποία έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο του 1951 στο Turm-Palast της Φρανκφούρτης, είχε μόνο μέτρια επιτυχία.

Ο Piel ζούσε στο Βισμπάντεν από το 1949 και ίδρυσε εδώ την εταιρεία Ariel-Film στις αρχές του 1951 για να πραγματοποιήσει την πρώτη μεταπολεμική του παραγωγή Unter den Eichen. Πριν από αυτό, ο Piel είχε εκτίσει πενταετή επαγγελματική απαγόρευση - λόγω της συμμετοχής του στο NSDAP, η οποία ελάχιστα βοήθησε την καριέρα του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής δικτατορίας. Στη συνέχεια, ο Πιέλ ολοκλήρωσε στο Βισμπάντεν την ταινία του για την Αφρική "Πανικός", η οποία είχε ακυρωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το 1953 με τον τίτλο "Οι ελέφαντες είναι ελεύθεροι". Το γεγονός ότι η μελοδραματική ιστορία για έναν παγιδευτή μεγάλων ζώων στην Τανγκανίκα βρήκε κάπως μεγαλύτερη ανταπόκριση δεν άλλαξε το γεγονός ότι ο Πιέλ δεν μπόρεσε να συνδεθεί με τη γερμανική μεταπολεμική κινηματογραφική βιομηχανία. Τα γραφεία της παραγωγής Ariel με έδρα το Βισμπάντεν έκλεισαν το 1960 και ο Πιέλ μετακόμισε στο Μόναχο, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μέσα στη φτώχεια.