Wiesbaden było miastem rolniczym aż do XIX wieku: w 1804 roku 284 z 400 gospodarstw domowych nadal posiadało małe gospodarstwo rolne z żywym inwentarzem. Nie było wartego wzmianki handlu, niewiele rzemiosł o charakterze ponadregionalnym, wyższa klasa burżuazji czerpała swoje bogactwo z prowadzenia zajazdów i łaźni, z dzierżawy kasyna lub z pracy jako wyżsi urzędnicy państwowi. Na początku XIX w. tylko trzech kupców i jeden spożywca dysponowali majątkiem przekraczającym 8 tys. fl. Co więcej, majątek ten był w znacznej mierze ulokowany w nieruchomościach i dobrach rentowych, czyli prawie nie istniał kapitał czynny w postaci kapitału handlowego i zapasów towarów. Wyjątkiem pozostawało zakładanie manufaktur i fabryk.

Wraz ze zniesieniem cechów w Nassau w 1819 r. i rozbudową infrastruktury, rzemiosło i handel stopniowo rosły. Powstało kilka fabryk, takich jak fabryka sukna braci Löwenherz w dolinie Nero (1842) i młyn Lohmühle Franza Caspara Nathana, również zlokalizowany w dolinie Nero. Obie firmy spotkały się jednak z oporem miejscowej ludności z powodu zanieczyszczenia Nerobach i musiały zaprzestać produkcji. W 1836 r. Nassau przystąpiło do Unii Celnej, a w 1852 r. w księstwie wprowadzono ujednolicony system miar i wag.

W 1843 r. w Wiesbaden założono Stowarzyszenie Handlowe Nassau. W 1847 r. 14 z 812 jego członków określiło się jako "właściciele fabryk". Do zadań stowarzyszenia należało organizowanie egzaminów dla czeladników i reklamowanie własnych produktów; od października 1846 r. regularnie organizowało wystawy przemysłowe, na których prezentowano produkty lokalnego handlu. Pionierskim posunięciem było założenie laboratorium chemicznego do celów szkoleniowych przez chemika Carla Remigiusa Freseniusa przy Kapellenstraße w 1848 roku.

W czerwcu 1860 r. w Nassau wprowadzono ogólną wolność handlu. W mieście osiedliło się wielu obcokrajowców. W 1863 r. założono Izbę Handlową Księstwa Nassau z siedzibą w Wiesbaden. Pomimo tego, w 1861 r. w Wiesbaden pracowało tylko 252 mężczyzn na utrzymaniu, w jednej fabryce wełny, jednej fabryce sukna i dwóch fabrykach jedwabiu, siedmiu tkalniach, dwóch fabrykach farbiarskich, jednej odlewni żelaza (z 16 pracownikami), pięciu piecach do wypalania wapna, 14 cegielniach, dwóch fabrykach porcelany, czterech rafineriach ropy naftowej, dwóch młynach, pięciu browarach piwnych, 15 browarach brandy, jednej fabryce sprężyn stalowych, dwóch fabrykach octu i dwunastu młynach wodnych. Największą liczbę pracowników zatrudniało przedsiębiorstwo oświetlenia gazowego - 38 osób. W tym samym roku do produkcji wykorzystano tylko sześć silników parowych o łącznej mocy 36 KM.

Powstanie firm ubezpieczeniowych na początku XIX wieku nadal ma ogromne znaczenie dla sektora usług Wiesbaden. Firmy z sektora ubezpieczeń emerytalnych i ubezpieczeń na życie również wybrały Wiesbaden na swoją siedzibę; w 1866 r. było ich już 16. W tym samym roku siedzibę miało tu osiem banków, a trzech bankierów należało do najwyżej opodatkowanych obywateli miasta. W 1840 r. założono Landeskreditkasse jako pierwszą państwową instytucję kredytową (od 1849 r. Nassauische Landesbank). W 1860 r. założono spółdzielnię Vorschusskasse, a dwa lata później nowy "Verband der Wirtschaftsgenossenschaften am Mittelrhein" (Związek Spółdzielni Gospodarczych Środkowego Renu) objął swoją siedzibę w Wiesbaden. W 1865 r. założono Wiesbadener Sparkassenverein, który w 1913 r. połączył się z Vereinsbank.

Osady przemysłowe powstały w Biebrich i Amöneburgu. Również w Biebrich Wilhelm Gail założył w 1858 r. fabrykę parkietów i obróbki drewna z własnym tartakiem; około 1910 r. zatrudniała ona około 200 pracowników. Schierstein jest siedzibą firmy Glyco Metallgesellschaft(Federal-Mogul Wiesbaden), która została założona w 1897 roku. W ostatniej jednej trzeciej XIX wieku obszar wokół stacji kolejowej Dotzheim stał się nowym obszarem przemysłowym. Jedną z najważniejszych firm w Dotzheim była Maschinenfabrik Wiesbaden GmbH, która powstała z połączenia firm założonych przez Wilhelma Philippiego i Carla Kalkbrennera około 1860 roku. W 1910 roku produkowała ona windy, dźwigi, podnośniki elektryczne, systemy grzewcze i wszelkiego rodzaju konstrukcje żelazne.

Produkty innych firm z Wiesbaden można sklasyfikować jako szeroko pojętą technologię medyczną. Nawet dziś Instytut F. Ad. Müller Söhne, pracownia sztucznych oczu, nadal kwitnie. Firma Rossel, Schwarz and Co., która wybrała Dotzheim na swoją siedzibę w 1897 roku, produkowała urządzenia ortopedyczne. Firma Vaselinefabrik und Mineralöl-Raffinerie dr Th. Steinkaulera, która przeniosła swoją siedzibę z Frankfurtu nad Menem do Biebrich w 1892 r., była dostawcą dla przemysłu farmaceutycznego.

Dwa duże browary, "Makkaroni- und Eierteigwaren-Fabrik Vater und Co. GmbH" założony w Biebrich w 1890 roku, kilka rozlewni wody mineralnej i wreszcie rozwijający się przemysł winiarski i win musujących są dowodem na ożywienie w przemyśle spożywczym i dóbr luksusowych. Podwaliny pod Wiesbaden jako centrum europejskiej produkcji win musujących położył handlarz winem Johann Jacob Söhnlein, którego "Rheingau Sparkling Wine Factory" została założona w Schierstein w 1864 roku. Do drugiej wojny światowej Söhnlein został wyprzedzony przez Sektkellerei Henkell AG, która przeniosła swój zakład produkcyjny z Moguncji do Biebrich w 1909 roku. W 1987 roku Söhnlein i Henkell połączyły się i działały pod nazwą "Henkell und Söhnlein Sektkellereien KG" do 2009 roku.

Jeszcze w 1913 r. liczba gości z zewnątrz wynosiła około 200 000. Jednak koniec pierwszej wojny światowej przyniósł upadek przemysłu uzdrowiskowego w jego dawnej, wspaniałej formie. Wiele gałęzi przemysłu również doświadczyło wówczas załamania. Z kolei Wiesbaden po II wojnie światowej stało się miastem wydawniczym i centrum przemysłu filmowego. Oprócz wielu tradycyjnych firm produkcyjnych, w okresie powojennym w Wiesbaden osiedliło się wiele firm zajmujących się zaawansowanymi technologiami. Niemiecki oddział amerykańskiej korporacji Dow Corning, lidera na rynku technologii silikonowej, znajduje się w stolicy Hesji od 1983 roku. Stąd zarządzane są projekty rozwoju i ekspansji do Europy Wschodniej. Eckelmann AG produkuje systemy elektronicznego sterowania maszynami od 1977 roku. Smiths Heimanns, obecnie firma brytyjska, produkuje systemy kontroli rentgenowskiej dla punktów kontrolnych na lotniskach. Wykańczanie betonu i ochrona przed korozją są znakami towarowymi Sinnotec GmbH. Oparta na badaniach firma biofarmaceutyczna AbbVie została założona w 2013 r. jako spin-off grupy opieki zdrowotnej Abbott.

W sektorze usług, firmy audytorskie, zarządzające i doradztwa podatkowego w szczególności charakteryzują nowoczesne oblicze Wiesbaden, które po raz kolejny stało się lokalizacją medialną dzięki oddziałom sektora telekomunikacyjnego, przemysłowego i elektroniki użytkowej. W rezultacie struktura starego miasta uzdrowiskowego uległa w ostatnich dziesięcioleciach trwałym zmianom.