Wiesbaden 19. yüzyıla kadar bir çiftçi kasabasıydı: 1804 yılında 400 haneden 284'ünün hala hayvanları olan küçük bir çiftliği vardı. Kayda değer bir ticaret yoktu, bölgeler üstü karakterde çok az ticaret vardı, burjuvazinin üst sınıfı servetlerini han ve hamam işletmeciliğinden, kumarhane kirasından veya üst düzey devlet memuru olarak çalışmalarından elde ediyordu. XIX. yüzyılın başında sadece üç tüccar ve bir bakkal 8.000 fl'den fazla varlığa sahipti. Üstelik bu varlıklar büyük ölçüde gayrimenkule ve emeklilik varlıklarına yatırılmıştı, yani ticaret sermayesi ve mal stoku şeklinde aktif sermaye neredeyse hiç yoktu. Manüfaktür ve fabrikaların kurulması istisna olarak kalmıştır.

1819'da Nassau'da loncaların kaldırılması ve altyapının genişlemesiyle birlikte, zanaat ve ticaret giderek arttı. Löwenherz kardeşlerin Nero Vadisi'ndeki kumaş fabrikası (1842) ve Franz Caspar Nathan'ın yine Nero Vadisi'nde bulunan Lohmühle değirmeni gibi birkaç fabrika kuruldu. Ancak her iki şirket de Nerobach'ın kirliliği nedeniyle yerel halkın direnişiyle karşılaştı ve üretimi durdurmak zorunda kaldı. 1836'da Nassau Gümrük Birliği'ne katıldı ve 1852'de dükalıkta standart bir ağırlık ve ölçü sistemi getirildi.

1843 yılında Wiesbaden'de Nassau Ticaret Birliği kuruldu. 1847'de 812 üyesinden 14'ü kendilerini "fabrika sahibi" olarak tanımlıyordu. Derneğin görevleri arasında kalfalar için sınavlar düzenlemek ve kendi ürünlerinin reklamını yapmak vardı; Ekim 1846'dan itibaren düzenli olarak yerel ticaretin ürünlerinin tanıtıldığı sanayi sergileri düzenledi. Kimyager Carl Remigius Fresenius tarafından 1848 yılında Kapellenstraße'de eğitim amaçlı bir kimya laboratuarının kurulması öncü bir adımdı.

Haziran 1860'ta Nassau'da genel ticaret serbestliği getirildi. Artık pek çok yabancı da kente yerleşmişti. 1863 yılında Nassau Dükalığı için merkezi Wiesbaden'de olan bir ticaret odası kuruldu. Buna rağmen, 1861 yılında Wiesbaden'de bir yün, bir kumaş ve iki ipek fabrikası, yedi dokuma fabrikası, iki dolgu fabrikası, bir demir dökümhanesi (16 işçi ile), beş kireç ocağı, 14 tuğla fabrikası, iki porselen fabrikası, dört yağ rafinerisi, iki değirmen, beş bira fabrikası, 15 brendi fabrikası, bir çelik yay fabrikası, iki sirke fabrikası ve on iki su değirmenine yayılmış sadece 252 bağımlı erkek işçi vardı. Gaz aydınlatma şirketi 38 işçi ile en fazla çalışana sahipti. Aynı yıl üretim için toplam 36 HP gücünde sadece altı buhar makinesi kullanıldı.

Sigorta şirketlerinin 19. yüzyılın başında kurulması, Wiesbaden'in hizmet sektörü için büyük önem taşımaya devam etmektedir. Emeklilik ve hayat sigortası sektöründeki şirketler de Wiesbaden'i merkez olarak seçti; 1866'ya gelindiğinde bu şirketlerin sayısı 16'ya ulaşmıştı. Aynı yıl sekiz bankanın merkezi buradaydı ve bankacılardan üçü kentin en çok vergi veren vatandaşları arasındaydı. 1840 yılında Landeskreditkasse ilk devlet kredi kurumu olarak kuruldu (1849'dan beri Nassauische Landesbank). 1860 yılında kooperatif olarak örgütlenen Vorschusskasse kuruldu ve iki yıl sonra yeni "Verband der Wirtschaftsgenossenschaften am Mittelrhein" (Orta Ren'deki Ekonomik Kooperatifler Birliği) Wiesbaden'de ikamet etmeye başladı. 1865 yılında Wiesbadener Sparkassenverein kuruldu ve 1913 yılında Vereinsbank ile birleşti.

Biebrich ve Amöneburg'da sanayi yerleşimleri kuruldu. Yine Biebrich'te Wilhelm Gail, 1858'de kendi kereste fabrikasına sahip bir parke döşeme ve ahşap işleme fabrikası kurdu; 1910 civarında yaklaşık 200 işçi istihdam ediyordu. Schierstein, 1897 yılında kurulan Glyco Metallgesellschaft'ın(Federal-Mogul Wiesbaden) bulunduğu yerdir. Dotzheim tren istasyonunun etrafındaki bölge, 19. yüzyılın son üçte birlik bölümünde yeni bir sanayi bölgesi olarak kendini göstermiştir. Dotzheim'daki en önemli şirketlerden biri, 1860 civarında Wilhelm Philippi ve Carl Kalkbrenner tarafından kurulan şirketlerin birleşmesiyle ortaya çıkan Maschinenfabrik Wiesbaden GmbH idi. Bu şirket 1910 yılında asansörler, vinçler, elektrikli vinçler, ısıtma sistemleri ve her türlü demir konstrüksiyon üretmeye başladı.

Diğer Wiesbaden şirketlerinin ürünleri en geniş anlamda tıbbi teknoloji olarak kategorize edilebilir. Bugün bile, Institut F. Ad. Müller Söhne, yapay gözler için bir stüdyo, bugün hala gelişmektedir. Dotzheim'ı 1897 yılında merkez olarak seçen Rossel, Schwarz and Co. şirketi ortopedik cihazlar üretiyordu. Merkezini 1892'de Frankfurt am Main'den Biebrich'e taşıyan Dr. Th. Steinkauler'in Vaselinefabrik und Mineralöl-Raffinerie'si ilaç endüstrisinin tedarikçisiydi.

İki büyük bira fabrikası, 1890'da Biebrich'te kurulan "Makkaroni- und Eierteigwaren-Fabrik Vater und Co. GmbH", maden suyu için birkaç şişeleme tesisi ve son olarak genişleyen şarap ve köpüklü şarap endüstrisi, gıda ve lüks mallar endüstrisindeki yükselişin kanıtıdır. Wiesbaden'in Avrupa köpüklü şarap üretiminin merkezi olmasının temeli, 1864 yılında Schierstein'da "Rheingau Köpüklü Şarap Fabrikası "nı kuran şarap tüccarı Johann Jacob Söhnlein tarafından atılmıştır. İkinci Dünya Savaşı'na kadar Söhnlein, üretim tesisini 1909 yılında Mainz'dan Biebrich'e taşıyan Sektkellerei Henkell AG tarafından geride bırakıldı. 1987 yılında Söhnlein ve Henkell birleşti ve 2009 yılına kadar "Henkell und Söhnlein Sektkellereien KG" adı altında faaliyet gösterdi.

1913 gibi geç bir tarihte dışarıdan gelen misafir sayısı 200.000 civarındaydı. Ancak Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesi, spa endüstrisinin eski göz alıcı haliyle çöküşünü beraberinde getirdi. Birçok endüstri dalı da o dönemde bir çöküş yaşadı. Buna karşılık Wiesbaden, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra bir yayıncılık şehri ve film endüstrisi merkezi olarak kendini kabul ettirdi. Birçok geleneksel üretim şirketinin yanı sıra, savaş sonrası dönemde çok sayıda yüksek teknoloji şirketi de Wiesbaden'e yerleşti. Silikon teknolojisinde pazar lideri olan Amerikan Dow Corning Corporation'ın Almanya şubesi 1983'ten beri Hessen eyaletinin başkentinde bulunmaktadır. Doğu Avrupa'ya yönelik geliştirme ve genişleme projeleri buradan yönetilmektedir. Eckelmann AG 1977'den beri elektronik makine kontrolü için sistemler üretmektedir. Artık bir İngiliz şirketi olan Smiths Heimanns, havaalanlarındaki kontrol noktaları için X-ray kontrol sistemleri üretmektedir. Beton kaplama ve korozyon koruması Sinnotec GmbH'nin ticari markalarıdır. Araştırmaya dayalı biyofarmasötik şirketi AbbVie, 2013 yılında sağlık grubu Abbott'tan ayrılarak kurulmuştur.

Hizmet sektöründe, özellikle denetim, yönetim ve vergi danışmanlığı firmaları, telekomünikasyon, sanayi ve tüketici elektroniği sektörlerinin şubeleri sayesinde bir kez daha medya merkezi haline gelen Wiesbaden'in modern yüzünü karakterize etmektedir. Sonuç olarak, eski kaplıca kentinin yapısı son yıllarda kalıcı bir değişim geçirmiştir.