Το αγαπημένο μου μέρος στο Βισμπάντεν είναι ένα μέρος στο οποίο δεν περνάω πολύ χρόνο, αλλά από το οποίο περνάω με το ποδήλατο κάθε μέρα μετά τη δουλειά. Είναι η πλατεία μπροστά από τη λουθηρανική εκκλησία στην αρχή της Mosbacher Straße.

Όλα είναι ακριβώς όπως πρέπει εδώ: ενώ στο κέντρο της πόλης έκανε ζέστη και σκόνη, εδώ πάνω με υποδέχεται η σκιά των πανίσχυρων δέντρων της λεωφόρου και ο θόρυβος της πόλης σβήνει στη γειτονική κατοικημένη περιοχή.

Και μετά, φυσικά, υπάρχει η ίδια η εκκλησία του Λούθηρου, ένα σύνολο Art Nouveau που χτίστηκε από τον Friedrich Pützer και ολοκληρώθηκε το 1910. Ο Pützer σχεδίασε επίσης αίθουσες ενορίας και εφημερίες για την εκκλησία. Αυτή ήταν μια εντελώς νέα λειτουργικότητα στην οικοδόμηση εκκλησιών εκείνη την εποχή. Μια τεράστια στέγη καλύπτει πολλά μέρη του συνόλου, το οποίο εναρμονίζεται αρμονικά με τα γύρω κτίρια. Η τεράστια στέγη είναι επίσης ένα τεχνικό αριστούργημα. Ο συνεπής σχεδιασμός της Lutherkirche είναι εντυπωσιακός. Ο Friedrich Pützer ήθελε να απελευθερωθεί από το βάρος του παρελθόντος και γι' αυτό αναζήτησε νέες μορφές. Ως αποτέλεσμα, το εξωτερικό και το εσωτερικό της Lutherkirche έγινε μια υπέροχη εκκλησία Art Nouveau. Η ψηφιδωτά διακοσμημένη πύλη, την οποία μπορώ να δω από την Mosbacher Straße, συμβάλλει επίσης στην εξωτερική ομορφιά.

Όμως η Λουθηροκκλησία δεν είναι απλώς υπέροχη. Συνδυάζει τη μεγαλοπρέπεια και την άνεση όπως σχεδόν καμία άλλη εκκλησία. Δεν υπάρχει τίποτα απαγορευτικά ψυχρό στο μέγεθός της και στο εσωτερικό της- αντίθετα, είναι ζεστή. Και έτσι, όταν περνάω από αυτή την πλατεία, όχι μόνο κατεβάζω ταχύτητα με το ποδήλατό μου, αλλά και τον εαυτό μου, ανασαίνω ανακουφισμένος και απολαμβάνω την αρχιτεκτονική κληρονομιά του Βισμπάντεν.