"Τα έξυπνα τηλέφωνα και οι αλγόριθμοι επηρεάζουν την προσοχή μας και μετατοπίζουν τον κόσμο της εμπειρίας μας - η υπόσχεση της βελτιστοποίησης μετατρέπεται σε αίσθημα υπερφόρτωσης και απόσπασης της προσοχής." Οι δύο θέσεις εξετάζουν αυτόν τον μετασχηματισμό με παιγνιώδη και αναλογικό τρόπο και αναπτύσσουν νέα ζωγραφικά και ηχητικά γλυπτικά έργα για την έκθεση, τα οποία αντιπαρατίθενται στον εκθεσιακό χώρο.

Η Miriam Steinmacher χρησιμοποιεί σωλήνες εκκλησιαστικού οργάνου και ακτινικούς φυσητήρες για να δημιουργήσει αντικείμενα που μιμούνται θαλάμους ηχούς και παράγουν ήχους. Με αυτόν τον τρόπο, επικοινωνούν μεταξύ τους με ακατανόητο τρόπο ή σχηματίζουν έναν πολυήχο που παίζει στο Bellevue Saal.

Στον αντίποδα, υπάρχουν πίνακες του Thilo Jenssen, στους οποίους εφαρμόζονται και αλλοτριώνονται μέσω λείανσης στιγμιότυπα οθόνης από ρυθμίσεις κινητών τηλεφώνων και ψηφιακής επικοινωνίας. Στη σειρά αυτή, η ψηφιακή τεχνολογία συγχωνεύεται με τη γλυπτική ζωγραφική και αποτυπώνει τη φευγαλέα φύση των ψηφιακών εικόνων στον καμβά.

Μαζί, τα έργα θέτουν ερωτήματα σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ της τεχνολογίας και της σχέσης μας με τον κόσμο, τους άλλους και τον εαυτό μας.