Η πόλη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας με περίπου 280.000 κατοίκους και είναι επίσης η πρωτεύουσα του βαλκανικού κράτους.

Οι πρώτες λιμναίες κατοικίες σε πασσαλόπηκτες κατοικίες υπήρχαν στα έλη της Λιουμπλιάνας ήδη από το 3.500 π.Χ. Οι πρώτοι ιλλυρικοί και βενετσιάνικοι οικισμοί υπήρχαν από το 1.000 π.Χ., πριν αρχίσει η πρώτη κελτική περίοδος γύρω στο 400 π.Χ. Οι Ρωμαίοι έχτισαν τις πρώτες στρατιωτικές οχυρώσεις τον πρώτο αιώνα π.Χ. πριν ιδρύσουν τον οικισμό της Emona το 14 μ.Χ. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο οικισμός αυτός διαλύθηκε και οι Σλάβοι αποίκισαν την περιοχή πριν η περιοχή περιέλθει υπό την κυριαρχία των Φράγκων γύρω στο 800.

Η πρώτη τεκμηριωμένη αναφορά οικισμού στη Λιουμπλιάνα χρονολογείται το 1144, ενώ το 1220 ορίστηκε για πρώτη φορά ως πόλη. Τα δικαιώματα αγοράς και το τείχος της πόλης καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 1243. Μετά από αρκετές διαμάχες, η Λιουμπλιάνα περιήλθε στην ιδιοκτησία των Αψβούργων το 1278 και έγινε πρωτεύουσα του Δουκάτου της Κάρνιολα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μια τουρκική εισβολή απετράπη το 1415. Το 1461, η πόλη έγινε επισκοπική έδρα- χτίστηκαν αρκετά σχολεία για να φιλοξενήσουν τον συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό. Το 1754, η πόλη είχε 9.300 κατοίκους. Το 1797 εκδόθηκε η πρώτη ημερήσια εφημερίδα της σημερινής Σλοβενίας. Στον ταραχώδη 19ο αιώνα, η κυριαρχία άλλαζε συχνά μεταξύ της ναπολεόντειας και της αυστροουγγρικής μοναρχίας.

Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Σλοβενία αποτέλεσε για λίγο μέρος του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνας. Μετά από αρκετές αλλαγές δικαιοδοσίας πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Σλοβενία έγινε μέρος της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας το 1945. Μόνο μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ το κράτος με πρωτεύουσα τη Λιουμπλιάνα έγινε ανεξάρτητο το 1991.

Στις 30 Μαρτίου 1977 υπογράφηκε συμφωνία αδελφοποίησης πόλεων μεταξύ της Λιουμπλιάνας και του Βισμπάντεν της Σλοβενίας. Κατά τη διάρκεια μιας ανταποδοτικής επίσκεψης στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, μια αντιπροσωπεία από τη Λιουμπλιάνα υπέγραψε το Χρυσό Βιβλίο της πρωτεύουσας του κρατιδίου της Έσσης.