Wieczorem 5 października 1955 r. członkowie Europejskiej Konferencji Rozkładów Jazdy przyjęli zaproszenie od rządu Hesji i administracji miasta na przyjęcie w Wielkiej Sali Kurhausu.

W przeciwieństwie do sześciu przedstawicieli międzynarodowych spółek kolejowych przewidzianych w notatce z dnia 5 października 1955 r., przedstawiciele wszystkich uczestniczących państw europejskich podpisali Złotą Księgę.

Ponad podziałami politycznymi i ideologicznymi, szwajcarski prezes kolei Wichser, zachodnioniemiecki prezes Bundesbahn Frohne, jego wschodnioniemiecki kolega Freitag, który w tamtym czasie był nadal określany jako przedstawiciel strefy radzieckiej w komunikacie prasowym, oraz radziecki prezes kolei Zaporożec podpisali księgę tego wieczoru. Obecni byli również przedstawiciele krajów południowej i północnej Europy, tacy jak Canelopoulus z Grecji i Stokke z Norwegii. Podpisy Soularda z Francji i Olsara z Czechosłowacji ułożyły Europę z zachodu na wschód. Yalcuk z Turcji, przedstawiciel państwa nie znajdującego się w centrum Europy, również złożył swój podpis.

To oraz współpraca transgraniczna na konferencji podkreśliły jedność między narodami, która była możliwa dzięki zbliżeniu ich do siebie przez kolej.