Το βράδυ της 5ης Οκτωβρίου 1955, τα μέλη της Διάσκεψης για το Ευρωπαϊκό Χρονοδιάγραμμα αποδέχθηκαν την πρόσκληση της κυβέρνησης του κρατιδίου της Έσσης και της διοίκησης της πόλης σε μια δεξίωση στη μεγάλη αίθουσα του Kurhaus.

Σε αντίθεση με τους έξι εκπροσώπους των διεθνών σιδηροδρομικών εταιρειών που προέβλεπε το υπόμνημα της 5ης Οκτωβρίου 1955, εκπρόσωποι από όλα τα ευρωπαϊκά συμμετέχοντα κράτη υπέγραψαν τη Χρυσή Βίβλο.

Πέρα από πολιτικά και ιδεολογικά όρια, ο Ελβετός πρόεδρος των σιδηροδρόμων Wichser, ο Δυτικογερμανός πρόεδρος της Bundesbahn Frohne, ο Ανατολικογερμανός συνάδελφός του Freitag, ο οποίος αναφερόταν ακόμη ως εκπρόσωπος της σοβιετικής ζώνης σε ένα δελτίο τύπου εκείνη την εποχή, και ο Σοβιετικός πρόεδρος των σιδηροδρόμων Zaporozhev υπέγραψαν όλοι το βιβλίο εκείνο το βράδυ. Παρόντες ήταν επίσης εκπρόσωποι χωρών της νότιας και βόρειας Ευρώπης, όπως ο Κανελόπουλος από την Ελλάδα και ο Στόκκε από τη Νορβηγία. Η Ευρώπη πλαισιώθηκε από τη δύση προς την ανατολή με τις υπογραφές του Soulard από τη Γαλλία και του Olsar από την Τσεχοσλοβακία. Με τον Yalcuk από την Τουρκία, υπέγραψε επίσης εκπρόσωπος κράτους που δεν βρίσκεται στον πυρήνα της Ευρώπης.

Αυτό και η διασυνοριακή συνεργασία στη διάσκεψη υπογράμμισαν την ενότητα μεταξύ των εθνών που κατέστη δυνατή χάρη στο σιδηρόδρομο που τα έφερε πιο κοντά.