Το Μουσείο Reinhard Ernst διαθέτει την πιο εκτεταμένη ιδιωτική συλλογή έργων της Helen Frankenthaler στον κόσμο. Για την έκθεση, η Jenny Brosinski, η Ina Gerken και ο Adrian Schiess - ο καθένας με το δικό του δικαίωμα - επέλεξαν έργα της καλλιτέχνιδας από τη συλλογή Reinhard Ernst και έστησαν μια ανάρτηση των δικών τους έργων. Ήταν ελεύθερες να επιλέξουν τόσο τα έργα όσο και τον εκθεσιακό χώρο. Το αποτέλεσμα: μια εξαιρετική αντιπαράθεση και συνάντηση της αφηρημένης τέχνης!

Έργα μεγάλου μεγέθους που βρίσκονται στο πάτωμα; Χαρακτηριστικό του Adrian Schiess. Στη δεκαετία του 1980 ανέπτυξε μια σειρά από ελαφριά πάνελ μεγάλου μεγέθους που βρίσκονται στο πάτωμα, των οποίων οι αντανακλαστικές χρωματιστές επιφάνειες αποτελούνται από ένα ανώτερο στρώμα αλουμινίου. Αρχικά, τους ζωγράφισε ο ίδιος: Στρώμα προς στρώμα με βιομηχανικό χρώμα. Το 1990, αποφάσισε να κάνει ένα ριζοσπαστικό βήμα: έβαλε τα πάνελ να ψεκαστούν από επαγγελματίες ζωγράφους και να επικαλυφθούν με ένα χρώμα εφέ. Με αυτόν τον τρόπο, απαρνήθηκε εντελώς τη ζωγραφική του υπογραφή. Το αποτέλεσμα είναι άψογα λείες, γυαλιστερές επιφάνειες που αντιδρούν στο φως, στο χώρο και στην κίνηση.

Ο Schiess συνάντησε για πρώτη φορά το έργο του Frankenthaler στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη: "Αυτό που με γοήτευσε ήταν αυτή η διάλυση των ορίων της εικόνας, η απελευθέρωση του χρώματος και η ρευστότητα που διατρέχει περισσότερο ή λιγότερο έντονα το έργο από την αρχή ως το τέλος".

Η Jenny Brosinski και η Helen Frankenthaler έχουν πολύ περισσότερα κοινά από το μέσο της ζωγραφικής: το θάρρος και η προθυμία να αναλάβουν ρίσκα είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από το έργο και των δύο καλλιτεχνών. Να παίρνουν ρίσκα, να εκπλήσσονται, να πειραματίζονται, να θέλουν να ωθήσουν τη ζωγραφική παραπέρα. Με αυτά τα λόγια, η Frankenthaler περιέγραψε τη μέθοδο εργασίας της, την οποία μοιράζεται η Brosinski, καθώς αναγνωρίζει υποτιθέμενα ζωγραφικά ατυχήματα, συνεχίζει συνειδητά να εργάζεται με αυτά τα στοιχεία και αναπτύσσει απρόβλεπτες συνθέσεις από αυτά. Γνώρισε το έργο της Frankenthaler κατά τη διάρκεια των καλλιτεχνικών σπουδών της.

Ο αυθορμητισμός και η διαίσθηση παίζουν βασικό ρόλο στη δημιουργία ενός πίνακα της Ina Gerken. Πρόκειται για μια διαδικασία γεμάτη εκπλήξεις για την ίδια την καλλιτέχνιδα.
Στα έργα της, οι εκφραστικές ζωγραφικές χειρονομίες και οι μουτζούρες συναντούν την εντελώς ελεύθερη ροή του υδάτινου χρώματος.

Και οι τέσσερις θέσεις συναντώνται στον πλημμυρισμένο από φως "Καθεδρικό Ναό", τον γλυπτικό χώρο του Μουσείου Reinhard Ernst. Στην αλληλεπίδρασή τους, μια ανταλλαγή δύο καλλιτεχνικών αντιθέτων εκτυλίσσεται κατά μήκος των τοίχων και στο δάπεδο. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η υποκειμενική έκφραση - η χειρόγραφη γραφή με την οποία οι καλλιτέχνες εγγράφονται συνειδητά στο έργο. Από την άλλη είναι η προσπάθεια να διαλυθεί η συγγραφική ιδιότητα και να παραχωρηθεί ο έλεγχος στο υλικό, στην τύχη ή στην εικαστική διαδικασία.