Zanieczyszczenia takie jak dwutlenek siarki i benzen prawie nie odgrywają obecnie roli i są mierzone tylko w szczególnych przypadkach. Ozon również nie stanowi poważnego problemu w mieście, ponieważ jest wytwarzany głównie poza miastami w czasie upałów.

Od 2015 r. wartości dwutlenku azotu (NO₂) w obszarze miejskim stale spadają, zwłaszcza w obszarach o dużym natężeniu ruchu. Pokazuje to poniższy wykres rozwoju średniej rocznej wartości NO₂ w trzech oficjalnych stacjach pomiarowych Heskiej Agencji Ochrony Przyrody, Środowiska i Geologii (HLNUG) w Wiesbaden. W 2019 r. nastąpił szczególnie gwałtowny spadek. Od 2015 r. wartości w stacjach pomiarowych Schiersteiner Straße i Ringkirche zmniejszyły się o połowę. Oprócz zmierzonych wartości z HLNUG, poniżej można znaleźć serie pomiarowe z Agencji Ochrony Środowiska w postaci furgonetki pomiarowej i pasywnych próbników NO2. Pasywny próbnik do oznaczania dwutlenku azotu to mała rurka ze specjalną powłoką wewnątrz. Bez elektryczności i wbudowanych pomp, rurka ta zbiera NO2 z otaczającego powietrza. Agencja Ochrony Środowiska wymienia rurki co miesiąc, które są następnie analizowane w laboratorium. Wyniki są wykorzystywane do oceny jakości powietrza.

Pozytywny trend wynika nie tylko z pandemii koronawirusa. Zamknięcie mostu Salzbachtal nie doprowadziło do ponownego pogorszenia jakości powietrza, pomimo dodatkowego natężenia ruchu.

Zanieczyszczenie pyłem zawieszonym również spadło w ciągu ostatnich kilku lat i wydaje się pozostawać na niskim poziomie. W 2024 r. wartości zmierzone przez trzy stacje pomiarowe HLNUG dla frakcji pyłu zawieszonego PM 2.5 wynoszą obecnie około 8 µg/m³ jako średnia roczna, znacznie poniżej wartości granicznej 25 µg/m³, jak pokazano na poniższym rysunku przedstawiającym rozwój zanieczyszczenia pyłem zawieszonym PM 2.5 od 2015 do 2024 r. Ogólnie rzecz biorąc, nie tylko czyste emisje odgrywają rolę w tych niskich stężeniach, ale także czynniki takie jak szczególne warunki pogodowe, które mogą wpływać na mierzone wartości. Strefa ekologiczna została wprowadzona w 2013 r. ze względu na wysokie wartości.

Aby poprawić jakość powietrza i chronić zdrowie, Unia Europejska planuje ustanowić nowe unijne normy jakości powietrza, które obejmują między innymi bardziej rygorystyczne wartości graniczne i docelowe dla NO2 i frakcji pyłu zawieszonego PM 2,5. Planowane jest obniżenie obecnej średniej rocznej wartości granicznej dla NO2 z 40 µg/m³ do 20 µg/m³ oraz średniej rocznej wartości granicznej dla PM 2,5 z 25 µg/m³ do 10 µg/m³. Mają one obowiązywać od 2030 roku.

Środki takie jak zwiększone wykorzystanie pojazdów niskoemisyjnych (Euro 6/Euro 6d), rozbudowa ścieżek rowerowych, szybsze połączenia autobusowe poprzez specjalne pasy dla autobusów i konwersja floty autobusowej na modele o niższej emisji przyczyniły się do poprawy i oferują dalszy potencjał redukcji. Cyfrowy system kontroli ruchu (DIGI-V) powinien również zapewnić redukcję zanieczyszczeń w przyszłości.